قطعه مدح تو گردید ترک شد مکتوب عفو فرما ز دعاگو که قلم دیر کشید ورنه آن گفته چون آب روان بود چنان که ببوسید خاک قدمت خواست دوید تو روانی سخن بین که ز دروازه شهر تا در خلوت خاص تو بسه ماه رسید کمال خجندی : مقطعات : شمارهٔ ۴۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/76419