دلم بهانه رویت زیاد می‌گیرد به شوق وصل تو فال زیاد می‌گیرد رخت هر آن چه ز عاشق‌کشی نمی‌داند ز چشم شوخ سیاه تو یاد می‌گیرد ز روی تجربه مغروری از جهان غلطست که دهر هر چه به هر کس که داد می‌گیرد تو شاه کشور حسنی ولی عدالت کن که شاه مملکت از عدل و داد می‌گیرد به غیر رخ منما پیش دیده (صامت) که شعله غمش اندر نهاد می‌گیرد صامت بروجردی : غزلیات : شمارهٔ ۳۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/76669