دل گرفت از بتان به رویم راست گویم دروغ میگویم مستم از بوی عنبرین مویان نیست هشیار بک سر مویم میکنم زآن لب و دهان پرسش عاشقم نقل و باده میجویم نام آن لب چو میبرم به زبان لب به آب حیات میشویم شادی وقت من که در همه عمر باغم روی و محنت اویم باد اگر خاک من برد هرسو نکشد مهر دل جز آن سویم آبرو بایدت بگوی کمال بتفاخر که خاک آن کویم کمال خجندی : غزلیات : شمارهٔ ۷۲۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/77245