ز ابرویت به محراب نیازم سر زلفت برد عقل نمازم نظر کج بأختی گفتی به آن زلف دو رخ دارد چگونه کج نبازم سر زلفت مرا عمر دراز است خداوندا بده عمر درازم کمال از بندگان ماست کوئی بدین اقبال دایم سرفرازم کمال خجندی : غزلیات : غزلیات : شمارهٔ ۷۳۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/77258