ز جانان مهر و از ماجانفشانی ست جواب مهر بانان مهربانی ست همی گوید لبش کاینک من و تو گرت سودای آب زندگانی ست تو آن شمعی که جان پروانه توست که را پروای شمع آسمانی ست دم عیسی به انفاست چه ماند که زین حاصل حیات جاودانی ست حیاتم با تو در ایام پیری بسی خوشتر ز سودای جوانی ست خوشا روزی که همراز تو باشم ولی از مردم چشمم گرانی ست همام مهربان را از لبت هم نصیبی هست و آن شیرین زبانی ست همام تبریزی : غزلیات : شمارهٔ ۴۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/77640