این مقبلان که باخبر از روز محشر ند جان را به دین و دانش و طاعت بپرورند از حسن خلق همچو بهشتی مزینند یا بند روح روح چو در خویش بنگرند در بحر فکر غوطه زنانند روز و شب تاره به سوی گوهر معنی همی برند مرغان عرش بسته دام طبیعتند از سدره بگذرند چو زین دام بر پرند در جوی و حوض تیره شد آب حیات علم اصحاب نوق آب ز سر چشمه می خورند رغبت بدین مآرب دنیا کجا کنند قومی که در موارد تسنیم و کوثرند در حسن قدسیان بر مد ذهن ما ولی این شاهدان با نمک از خاک دیگرند همام تبریزی : غزلیات : شمارهٔ ۷۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/77672