گفت اینک راست پذرفتم به جان
کژ نماید راست در پیش کژان
گر بگویی احولی را مه یکیست
گویدت این دوست و در وحدت شکیست
وربرو خندد کسی گوید دو است
راست دارد، این سزای بدخو است
بر دروغان جمع میآید دروغ
للخبیثات الخبیثین زد فروغ
دل فراخان را بود دست فراخ
چشم کوران را عثار سنگلاخ
مولوی : مثنوی معنوی : دفتر دوم : بخش ۱۰۹ - پذیرا آمدن سخن باطل در دل باطلان
گوهرین (گنجینه های مکتوب)
https://gowharin.ir
https://gowharin.ir/gowhar/8173