آن بلال صدق در بانگ نماز حی را هی همی خواند از نیاز تا بگفتند ای پیمبر راست نیست این خطا، اکنون که آغاز بناست ای نبی و ای رسول کردگار یک مؤذن کو بود افصح بیار عیب باشد اول دین و صلاح لحن خواندن لفظ حی عل فلاح خشم پیغامبر بجوشید و بگفت یک دو رمزی از عنایات نهفت کی خسان نزد خدا هی بلال بهتر از صد حی و خی و قیل و قال وا مشورانید تا من رازتان وانگویم آخر و آغازتان گر نداری تو دم خوش در دعا رو دعا می‌خواه زاخوان صفا مولوی : مثنوی معنوی : دفتر سوم : بخش ۵ - بیان آنک خطای محبان بهترست از صواب بیگانگان بر محبوب گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/8184