عالم تمام از رخ جانانه روشن است از یک چراغ، کعبه و بتخانه روشن است چون آفتاب، نور می آفاق را گرفت گر کور نیستی ره میخانه روشن است دارد رواق چشم ز خون دلم چراغ تا باده هست، دیدهٔ پیمانه روشن است امروز نیست بادهٔ دوشینه ات نهان بر عالمی ز دیدن مستانه روشن است از شمع آفتاب مثال سخن حزین کلک سیاه روز تو را، خانه روشن است حزین لاهیجی : غزلیات : شمارهٔ ۱۷۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/82086