هزار و یکصد و پنجاه و پنج هجری بود که گشت نسخه ی دیوان چارمین سپری قصیده و غزل و قطعه و رباعی آن دوصد فزون ز هزار است و سی چو بر شمری هنر به ماشطهٔ خامه ام کند نازش که لیلی عرب آراست در لباس دری دعای رحمت، از آیندگان امیدم هست که جاده ایست بسیط زمان و ما گذری شگفت نیست، گر آلوده است دامن ما که دیده اشک فشان است و اشک ما جگری حزین لاهیجی : قطعات : قطعات : شمارهٔ ۵۶ - در تاریخ تدوین چهارمین دیوان خود فرموده است گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/82875