به دیبا و اطلس فریباست، زن بود حلّهٔ تن، زره یا کفن سر مرد را نیست پروای زیست همایی به از سایهٔ تیغ نیست درفش است سرو گلستان او ز تیغ و سنان است ریحان او گل سرخ او، زخم خندان بود غبار نبرد، ابر نیسان بود اگر تیغ و آتش ببارد به سر زند خنده، چون شمع روشن گهر حزین لاهیجی : مثنویات : فرهنگ نامه : بخش ۱۳ - در صفت مردان کار فرماید گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/83547