شنیدم فریدون با فر و هوش نیاسود چشمش، شب از درد گوش به خاصان چنین گفت در بامداد که امشب سزای مرا، گوش داد همانا که نالیده باشد ز درد ضعیفیّ و نشنیده این خفته مرد چو غفلت ز مظلوم ورزید گوش مرا دوش این درد، مالیدگوش حزین لاهیجی : مثنویات : صفیر دل : بخش ۱۵ - حکایت گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/83567