اگر بنده را سربلندی رسد ز مسکینی و مستمندی رسد ز خودبینی، ابلیس مردود شد کف خاک افتاده مسجود شد نبینی که چون دانه افتد به خاک بکوشند مهر و مه تابناک کز افتادگی سرفرازش کنند به صد ناز، با برگ و سازش کنند طبایع شتابنده در اعتضاد به خدمت کمر بسته باران و باد مکن خودپرستی ز نابخردی خدابنده گردی، ز ترک خودی مجاهد اگر نفس امّاره کشت کلید در فتح دارد به مشت چه حاصل که صد خرقه برتن دری؟ خدا رس شوی چون ز خود بگذری فزونی چو خواهی کم خویش گیر ره این است، اگر سالکی پیش گیر حزین لاهیجی : مثنویات : صفیر دل : بخش ۲۷ - اشارت به سلوک سبیل عجز و مسکینی و ترک خودی و خودبینی گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/83579