فکندم رخت در میخانۀ عشق کشیدم دُردی از پیمانۀ عشق به بحر اشک خونین غوطه خوردم ربودم گوهر یکدانۀ عشق مخوان زاهد به فردوسم که الحق ز قصر خلد بِه ویرانۀ عشق به زنجیر مِی از راهم بگردان که رسوا می شود دیوانۀ عشق برو واعظ که در یک سر نگنجد حدیث عقل با افسانۀ عشق غبار همدانی : غزلیات : شمارهٔ ۴۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/83948