تا نکند درد رخنه در دل انسان راه نیابد در او محبت جانان تا نزنی عقده بر سلاسل گیسو جمع نبینی دل هزار پریشان شرم کن آخر ز توبه های شکسته چند نخواهی شدن ز توبه پشیمان صبح منوّر چگونه چهره گشاید تا نرسانی شب سیاه به پایان غبار همدانی : غزلیات : شمارهٔ ۷۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/83969