خونشد دل از علایق ناسوت کثرتم ساقی بگردش آی بده جام وحدتم آندارویم بده که فلاطون خم نشین آید کمین سبوکش دریای حکمتم در زیر بار سایه کشد قاف تا بقاف گر شهپری بهم زند عنقای همتم منت خدایرا که پس از چند ساله زاهد آخر کشید بر در میخانه قسمتم می ده که داد مژدۀ رحمت مرا سروش روزی کزین سلاله سرشتند طینتم نیر تبریزی : غزلیات : شمارهٔ ۱۱۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/84493