دلم بخستی و در خون گذاشتی و گذشتی بحیرتم ز چه این صید کشتی و ز چه هشتی چه لاله ها که ز غم ریخت بیتو چشم بدامن کدام گلبن حسرت در اینچمن که نگشتی اگر نه آتش روی تو بود آفت جانها بدین لطافت و منظر بگفتی که بهشتی قیاس حسن تو سهو است جز بیوسف مصری که پاک دامن و پاکیزه روی و پاک سرشتی خطی ز مشگ نوشتی بدور صفحۀ سیمین فدای کلک و نباتت که خوش ختیته نوشتی خوشا هوای گلستان و جام بادۀ رنگین ز دست حور بهشتی بماه ارد بهشتی زدیم خویش بدریا زیمن همت پاکان نه بار رهبری ناخدا نه منت کشتی ز نخ بکلک مصور کسی زند که ندارد خبر ز سابقۀ اقتضای خوبی و زشتی ز خویش پرس حکایت که در صلوح ارادت یکیست زاهد و خرابی و کشیش کنشتی بکوش و قد چو الف راست کن که جیم نگوید بخامه زن که مرا از چه گوژپشت نوشتی نیر تبریزی : غزلیات : غزلیات : شمارهٔ ۱۳۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/84512