جدا ز گوشۀ چشم تو گوشۀ نگزیدم که با خیال تو هر ساعتش بخون نکشیدم بتار طرۀ موئی شکست بال امیدم سزای من که شب تیره ز آشیانه پریدم از آن اشاره ابرو و خندۀ لب شیرین بسان مرغ شکاری میان بیم و امیدم شنیدمی که تو دشمن تو از و دوست گدازی هزار شکر که دیدم بچشم آنچه شنیدم نیر تبریزی : سایر اشعار : شمارهٔ ۲۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/84556