شد خاک راه این سر سودانوشت ما این شد مگر ز روز ازل سرنوشت ما از کوی دوست ما سوی جنت چرا رویم رضوان حسد برد ز نعیم و بهشت ما تخم اَمَل که دل به هوای تو کشته بود جز دانه‌های اشک نیاید ز کشت ما ور برده چون محرک جمع صور یکی است بنگر محرک و منگر خوب و زشت ما مقصود شاهدی چو تویی هر کجا که هست دیگر نگفت مسجد ما یا کنشت ما ابراهیم شاهدی دده مغلوی : دیوان فارسی : غزلیات : غزل آغازین - شمارهٔ ۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/85026