ترک من دیگر به غوغا می رود تا کدامین دل به یغما می رود ای بسا دل را که زلفش می کشد در رکاب او به هرجا می رود هاله ای بر دور ماه از خط کشید بس که گردش دود دلها می رود گر چه بالایش بلای جان بود کار ما از وی به بالا می رود شاهدی را گر بکشتن می رود فرصتش بادا خوشیها می رود ابراهیم شاهدی دده مغلوی : دیوان فارسی : غزلیات : شمارهٔ ۷۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/85097