گفت موسی لطف بنمودیم وجود خود خداوندیت را روزی نبود آن خداوندی که نبود راستین مر ورا نه دست دان نه آستین آن خداوندی که دزدیده بود بی‌دل و بی‌جان و بی‌دیده بود آن خداوندی که دادندت عوام باز بستانند از تو همچو وام ده خداوندی عاریت به حق تا خداوندیت بخشد متفق مولوی : مثنوی معنوی : دفتر چهارم : بخش ۱۰۷ - نومید شدن موسی علیه‌السلام از ایمام فرعون به تاثیر کردن سخن هامان در دل فرعون گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/8514