ماییم ز عشق مست رفته فارغ ز هر آنچه هست رفته بر درگه شاه ملک خوبی با ذلت و با شکست رفته از جمله علایق و عوایق یکبار بشسته دست رفته با قامت تو صنوبر و سرو هر یک زده لاف و پست رفته در زلف تو بسته شاهدی دل بنگر چه بگیر و بست رفته ابراهیم شاهدی دده مغلوی : دیوان فارسی : غزلیات : شمارهٔ ۱۱۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/85140