ای سهی قدّ ترا سرو و صنوبر بنده ای عالمی حُسن ترا چاکر و چاکر بنده ای نرگس شوخ ترا جادوی کشمیر غلام سحر ابروی ترا مانی و آزر بنده ای ای سر زلف ترا سنبل رعنا خادم وی رخ خوب ترا لاله احمر بنده ای بسته در زلف دل خلقی و چشمت بیمار بهر خسته بکن آزاد سراسر بنده ای نرگس مست ترا سنبل رعنا خادم سرو آزاد ترا همچو صنوبر بنده ای بوسه ای دادی و گفتی که بده جان عزیز با کس این نرخ نکرده ست مقرّر بنده ای هست گیسو و رخ و نرگس جادوی ترا سنبلش خادم و گل چاکر و عبهر بنده ای خلقی از ناز تو مُردند و ترا خود غم نیست آری از مردن خر غم نخورد خر بنده ای گفته بودی که چه بی مهر و وفای است جلال به وفای تو که اینها نبود در بنده ای جلال عضد : دیوان اشعار : غزلیّات : شمارهٔ ۲۵۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/85577