روز اول چون حباب از هم‌نشینی‌های موج خانه ما را بنا کردند در بالای موج سربلندی چیست راضی شو به پستی چون خزف تا نیفتی همچو خس دائم به دست و پای موج قلزم عشق است ود پایان به اندک سرکشی جامه از زنجیر می برّند بر پهنای موج تا بود جان در تلاطم دل خطر دارد ز خویش در محیط عشق جای من بود یا جای موج هر چه با دل کرد چین ابروی دلدار کرد کشتی‌ام قصاب طوفانی شد از دریای موج قصاب کاشانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۹۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/85813