منم و شورش و غوغا ز غمت تا بقیامت چو سلام تو شنیدم چه برم راه سلامت دل من مست بقا کن ز تجلیت فنا کن چو دلم می نشکیبد چو کلیمی بکلامت چو غمت برد قرارم خبر از طعنه ندارم چو دل آشفته یارم نه هراسم ز ملامت ز غم عشق بجوشم چکنم گر نخروشم قدحی درد بنوشم ببر ایماه تمامت تو مرا واله خود کن ز میم مست ابد کن همه را غرق احد کن نه نشان مان نه علامت بده ای دوست صبوحی که توام راحت روحی همه احسان و فتوحی همه فضلی و کرامت ببر از خویش چنانم که دگر هیچ ندانم که مرا بند ره آمد خرد و علم و شهامت بکشم درد و بلایت طلبم جور و جفایت که کسی راز دل و جان نبود هیچ سلامت دل خود کرد حسین از همه اغیار مصفا که در او جز تو کسی را نبود جای اقامت حسین خوارزمی : دیوان اشعار : غزلیات، قصاید و قطعات : شمارهٔ ۳۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/86635