و هُوَ شیخ فرید الدین الملقب به شکرگنج. از اکابر اصفیا و اماجد اولیاء. در رهنمایی دین حقه فرید و در توحید و تفرید وحید و جناب شیخ نظام اولیا وی را مرید خود از اعاظم سلسلهٔ علیهٔ چشتیه و ارادت به خواجه قطب الدین بختیار کاکی داشته و خواجهٔ مذکور مرید شیخ معین الدین حسن سجزی بوده و سلسلهٔ ایشان به سلطان العرفا ابراهیم ادهم قدّس سرّه منتهی می‌شود و سلطان مرید حضرت امام همام محمد باقر علیه الصّلوة و السّلام بوده. غرض، از آن جناب است: هر سحرگه بر درت سر می‌زنم بر طریق دوستان در می‌زنم همچو مرغ نیم بسمل پیشِ تو در میان خاک و خون پر می‌زنم رباعی شب نیست که خون دل غمناک نریخت روزی نه که آبروی من پاک نریخت یک شربت آب خوش نخوردم هرگز کان باز ز راه دیده بر خاک نریخت رضاقلی خان هدایت : تذکرهٔ ریاض العارفین : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین : بخش ۱۱۶ - فرید دهلوی قُدِّسَ سِرُّهُ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/88225