اسمش حکیم شاه رضا از فضلا و حکما بوده و سفر هند نموده. در زمان اکبرشاه در آن مملکت می‌زیسته، همانجا فوت شد. زیاده بر این از حالش معلوم نیست. از اوست: رباعی سلطان به جهان پرده سرایی زد و رفت درویش به دهر پشت پایی زد و رفت القصّه به هر دو روز در گلشن عمر مرغی به سر شاخ نوایی زد و رفت رباعی ای سالک راه، خانه سوزی می‌کن وز شعلهٔ آن، جهان فروزی می‌کن بر عمر چه مقدار که امیّدت هست در خوردِ همان کوشش روزی می‌کن رضاقلی خان هدایت : تذکرهٔ ریاض العارفین : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما : بخش ۴۱ - رضای شیرازی گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/88324