اسمش میرزا محمد رفیع و در فضیلت پایهٔ قدرش منیع. کتاب مستطاب ابواب الجنان از اوست. الحق هر بابی از ابواب ابواب الجنانش بابی از ابواب الجنان. معاصر سلطان حسین صفوی بود و خلق را موعظه می‌نمود. در اوایل جلوس سلطان مذکور مرحوم ومغفور شد. شعر هم می‌گفت. ایندو بیت از او نوشته می‌شود: از هیچ کس بجز دو زبانی ندیده‌ام خلق زمانه را همه گویی زبان یکی است دور و دراز شد سفر بی خودی مرا گویا به بوی زلف تو از هوش رفته‌ام رضاقلی خان هدایت : تذکرهٔ ریاض العارفین : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما : بخش ۱۰۱ - واعظ قزوینی گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/88384