در عرف عشق چون در خانۀ دل عاشق ساکن شود و دل ازدخل فارغ گردد و مطمئن شود باشد که معشوق خواهد که او را از خانۀ دل بدر کند نتواند و این در آن مقام بود که عاشق کامل بود امتناع وصول خود به معشوق تصور کند و با صرف عشق بسازد و طمع وصال از دل بیرون کند: من با تو همی نرد خطر خواهم باخت هرچند بری همی دگر خواهم باخت تا ظن نبری که مختصر خواهم باخت جز عشق تو هرچه هست خواهم باخت عین‌القضات همدانی : لوایح : فصل ۱۷۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/88656