کمال عاشقی در عشق آن بود که هستی مر معشوق را مسلم دارد و زحمت هستی خود از راه عشق بر دارد و می‌گوید: لطفی بکن از راه وجودم بردار تا زحمت تو ز راه من کم گردد عین‌القضات همدانی : لوایح : فصل ۱۸۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/88658