در حینی که در رکاب نواب مستطاب شاهزاده والاتبار به طهران میآمد مکتوب مرغوب شما بعد از هزار یاس و حرمان، دانی چه ذوق دارد؟ ابری که در بیابان بر تشنه ببارد. این که نوشته بودید که خوب پر کرده اید تا چطور خالی کنید؛ جواب این است که: ما بسیار از این خوب ها پر کرده ایم و باقتضای آنجا هر طور خالی شود خواه توب مهلک باشد و یا تیر مضحک، خالی از شعف دوستان و تلف دشمنان نخواهد بود. تو گرو بردی اگر جفت و اگر طاق آید. دیگر نوشته بودید زود بیا که اگر زود بیائی دیر است. جوابی در این باب جز شعر عنتره عبسی ندارم. و لقد شفی نفسی و ابرء سقمها قیل الفوارس و یک عنتر اقدم یدعون عنتر و الرماح کانها اشطان بئرفی لبان الادهم چون زمان ملاقات نزدیک است زیاده زحمتی نمیتوان داد. والسلام قائم مقام فراهانی : منشآت : نامه‌های فارسی : شمارهٔ ۹۰ - خطاب به میرزا فضل الله علی آبادی مستوفی خاقان گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/89980