هر کس بقبله ای کرد روی نیاز خود را هند و صنم پرستد، من سرو ناز خود را نگذاشت آستانش در جبهه ام سجودی بی سجده می گذارم اکنون نماز خود را در کنج نامرادی تا کی ز منع دشمن در زیر سر گذارم دست دراز خود را از نقش پا بر شکم گرچه همی گذارد بر آستان جانان روی نیاز خود را پروانه سان نگردد هر دم بگرد شمعی خواهد کلیم بیدل عاشق گداز خود را کلیم کاشانی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/90108