ای دل براه عشق ز کونین در گذر گر زانک عاشقی ز سر جان و سرگذر خواهی ببزمگاه وصالت دهند راه از جان و دل ز جمله جهان پیشتر گذر مردانه گر براه طریقت قدم نهی ز امید باغ جنت و بیم سقرگذر با عقل کی بمنزل وصلش توان رسید شو مست جام عشق و ز ره بیخبر گذر داری هوس که شاهد جان رو نمایدت بیخود بکوی میکده کن یک سحر گذر جانم نیاورد بنظر مهر و ماه را تا روی جان فزای ترا دید در گذر باید که ره بسر اسیری بری چو ما اول قدم برو ز سرجاه و زر گذر اسیری لاهیجی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۲۶۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/91093