ما سالها بکوی ملامت دویده ایم راه سلامت همچو ملامت ندیده ایم حرص و امل چو رهزن راه طریقتند مارخت دل بملک قناعت کشیده ایم مفتی اگر ز راه خرد میرسد بجان ما از طریق عشق بجانان رسیده ایم از جام وصل مست مدامند جان و دل تا مابکوی میکده خلوت گزیده ایم از عقل و زهد خشک بشستیم دست دل تا جرعه ز باده عشقش چشیده ایم آشفته گشته ایم و پریشان و بیقرار تا از نسیم زلف تو بوئی شنیده ایم مرآت روی اوست اسیری همه جهان ما عکس حسنش از همه ذرات دیده ایم اسیری لاهیجی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۳۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/91167