دادیم دل بدست غم عشق آن صنم گو دل نگاه دار و مکن بیش ازین ستم بگذر زفکر عالم و با یاد دوست باش چون یارمونست بود از بیش و کم چه غم با درد و سوز عشق بساز ای دل حزین گر زانکه میکنی بجهان کار بی ندم گه در غم فراقم و گه در غم وصال کو جذبه که باز رهم من ازین دو هم با چشم ساقی و لب میگون جانفزاش دارم بروی دوست فراغت زجام جم ای دل بدرد خو کن و درمان ز کس مجو شاید شوی بدولت غم شاد و محترم گر زانکه وصل یار اسیری طلب کنی باید که برسر خود و عالم نهی قدم اسیری لاهیجی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۵۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/91188