ما عاشق دیوانه و سرمست لقائیم نه زاهد سالوسی و نه شیخ مرائیم نه عاقل و هشیار نه دیوانه و مستیم حیران جمال رخ بیچون و چرائیم مست می وصلیم و نه مخمور فراقیم در تابش حسن رخ او محو فنائیم نه صاحب تلوین و فنائیم بحقیقت سلطان سرا پرده تمکین و بقائیم در میکده با شاهد و می یارو مصاحب در مسجد و محراب به اوراد و دعائیم کی باز گذاریم به کس شاهد و می را هرگه بخرابات چنین مست در آئیم با ما سخن از کعبه و بتخانه مگوئید مادر همه جا طالب دیدار خدائیم در بزمگه وصل درآئیم چو رندان آن دم که ز قید خود و کونین برآئیم دلبر چو مرا مونس جانست اسیری تا ظن نبری یک نفس از دوست جدائیم اسیری لاهیجی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۶۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/91194