تا که در دل تخم عشقت کاشتیم حاصل از دنیا و دین برداشتیم عالم از گلبانگ شی لله پرست تا علم در کوی عشق افراشتیم دانش و دفتر نبود آندم که ما مصحف اسرار ازبر داشتیم صد جفا دیدیم در کوی وفا دیده را نادیده می انگاشتیم کی رود مهرش ز دل چون در ازل نقش این بر لوح دل بنگاشتیم تا نگردد دل دمی غافل ز دوست شحنه عشقش برو بگماشتیم مادرین ظلمت سرای شب مثال ای اسیری آفتاب چاشتیم اسیری لاهیجی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۹۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/91228