من ذات بحت مطلقم، هم وصف و هم اسماستم هم نقش موج و قطره ام، هم جوی و هم دریاستم اول منم، آخر منم، باطن منم، ظاهر منم غایب منم، حاضرمنم، یکتای بی همتاستم وحدت منم، کثرت منم، معنی منم، صورت منم هم نور و هم ظلمت منم، پنهان و هم پیداستم ساکن منم، سایر منم، بی بال و پرطایر منم در دورها دایر منم، چون قطب پابرجاستم علوی منم، سفلی منم، دنیی منم، عقبی منم حجت منم، دعوی منم، عین همه اشیاستم عالم منم، آدم منم، هم شادی و هم غم منم هم درد و هم مرهم منم، هم لا و هم الاستم جنی منم، انسی منم، هم عرش و هم کرسی منم هم عالم قدسی منم، نور جهان آراستم عالم منم، عامل منم، عارف منم، واصل منم مرشد منم، کامل منم، هم مونس دلهاستم هم شک و هم ایقان منم، هم منع و هم احسان منم هم کفر و هم ایمان منم، هم مؤمن و ترساستم بی جا و در هر جا منم، در هر دلی دانا منم در دیده ها بینا منم، در هرزبان گویاستم هم زاهدم بی شور و شر، هم عاشقم بی پاو سر هم از اسیری بیخبر، هم رند ناپرواستم اسیری لاهیجی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۴۰۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/91237