الا ای ازمه رویت همه کون و مکان روشن ز خورشید جمالت گشت منزلگاه جان روشن الا ای آنکه در خوبی نداری هیچ همتائی ز حسن روی تو بینم زمین و آسمان روشن جهان در ظلمت نابود بودی مختفی دایم گر انوار جمال تو نمی کردی جهان روشن صفات عالم افروزت ز مرآت جهان پیدا زعکس پرتو ذاتت همه دور و زمان روشن بزیر پرده عالم بدیدم شاهد حسنت بنور عارض زیبا دو چشمم شد چنان روشن جمال نوربخشت شد زمرآت جهان ظاهر ز نور روی تو باشد دو عالم جاودان روشن چوشد از دیده سر اسیری نقش غیرت کم ترا بینم ترا دانم ز پیدا و نهان روشن اسیری لاهیجی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۴۳۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/91269