چو از عالم جمال او عیانست بعالم ازچه رو رویش نهانست نظر کن در مزایای دو عالم ببین عکس رخ او چون عیانست رخ چون آفتاب یار تابان ز روی جمله ذرات جهانست جهان بی جلوه رخسار جانان بجان او که بی نام و نشانست ز روی ماهرویان بین جمالش که عکس او عیان از مه رخانست بما هر دم به حسنی رخ نماید چه یار دلفریب و وه چه جانست جهان شد مظهر حسن رخ او جمالش ظاهر از کون و مکانست بسر آن دهان کی راه یابد مگر آن کو بغایت نکته دانست ز بحر عشق کی جوید کناری اسیری چون بجان اندر میانست اسیری لاهیجی : دیوان اشعار : ملحقات : شمارهٔ ۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/91414