دلم گر داشت وقتی خرمی ها
چو عشق آمد گذشت آن بی غمی ها
خزان غم کنون تاراج فرمود
ز گلزار امیدم خرمی ها
شب هجرم فکند از همدمان دور
خوشا صبح وصال و همدمی ها
مه نو را گر ابروی تو گفتیم
کرم ها از تو و از ما کمی ها
از آن در شاهی درمانده محروم
رقیبان را بر آن در محرمی ها
امیرشاهی سبزواری : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۶
گوهرین (گنجینه های مکتوب)
https://gowharin.ir
https://gowharin.ir/gowhar/91937