دلم گر داشت وقتی خرمی ها چو عشق آمد گذشت آن بی غمی ها خزان غم کنون تاراج فرمود ز گلزار امیدم خرمی ها شب هجرم فکند از همدمان دور خوشا صبح وصال و همدمی ها مه نو را گر ابروی تو گفتیم کرم ها از تو و از ما کمی ها از آن در شاهی درمانده محروم رقیبان را بر آن در محرمی ها امیرشاهی سبزواری : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/91937