پرده بگشا ز روی چون مه خویش که بجانم ز بخت گمره خویش میکشد سرو، پیش بالایت شرمساری ز قد کوته خویش مینوازم چو چنگ در بر خود که فراموش میکنم ره خویش واعظا، ما و ناله دف و نی تو و گفتار ناموجه خویش شاهی از بندگان تست، از او وامگیر التفات گه گه خویش امیرشاهی سبزواری : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۱۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/92034