ما جان بتمنای تو در بیم نهادیم چون تیغ کشیدی، سر تسلیم نهادیم پیکان تو چون از دل مجروح کشیدیم صد بوسه بر آن از پی تعظیم نهادیم ز استاد ازل عشق بتان یاد گرفتیم انگشت چو بر تخته تعلیم نهادیم از فکر جهان فارغ و آزاد نشستیم تا پای در این ورطه پر بیم نهادیم هر چند دونیم است ز هجرت دل شاهی باز آی که ما جمله به یک نیم نهادیم امیرشاهی سبزواری : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۳۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/92054