گر کسی چشم و لبی خواست چو بادام و شکر گو ببین چشم و لبش راست چو بادام و شکر نه لب و چشم همه شکر و بادام بود چشم و لب دلبر ما راست چو بادام و شکر بهر چشم و لبش ار جان بدهم شاید از آنک آرزوی دل شیداست چو بادام و شکر گر چه از چشم و لبش دید زیانها دل من لیک آنرا بهوس خواست چو بادام و شکر بوسه ئی خواستم از وی ز پی منع سئوال چرب و شیرین سخن آراست چو بادام و شکر سخن ابن یمین در صفت چشم و لبش چرب و شیرین ز همه خاست چو بادام و شکر ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۶۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/92693