خوش آنشعر سیه بر پرنیانش بنفشه رسته گوئی ز ارغوانش چو قدش گر بود سروی ببستان نتابد رخ چو ماه آسمانش و گر تابد چو رویش ز آسمان ماه نباشد قد چو سرو بوستانش بچوگان گوی مه بر بود زلفش درین دعوی نه بس شاهد رخانش ز عشقش گر چه خون شد دل ولیکن نمیگویم بجز آرام جانش چه سود ابن یمین را پند چون شد درین سودا زیان نقد روانش ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۸۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/92710