ای بعمد از ده بر لاله تر خال ز مشک وی نگاریده بر اطراف قمر دال ز مشک بوی خوش میدمد از زلف گره بر گرهت نفس خوش دمد آری بهمه حال ز مشک طوطی خط تو بر گرد لب چون شکرت همچو زاغیست بر آورده پر و بال ز مشک بنده خط سیاهم که بر آن روی چو ماه بر کشیدی ز پی فرخی فال ز مشک من نگویم که رخت ماه دو هفته است از آنک بر رخ مه نتوان دید خط و خال ز مشک با وجود رخ و زلف سیهت ابن یمین مه نبیند نکند یاد بصد سال ز مشک ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۹۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/92718