زلف مشکین بر بنا گوش چو سیم افکنده ئی از بنفشه بر سمن صد حلقه جیم افکنده ئی ز ابن مقله خون چکاند ابن بواب از حسد ز آنچنان شینی که اندر عین سیم افکنده ئی بر گذرگاه صبا بگشاده ئی بندی ز زلفت در جهان از عنبر سارا نسیم افکنده ئی ایمسیحا دم قدم آخر مدار از ما دریغ پرسشی کن چون توام زینسان کلیم افکنده ئی لطف کن با وی ز تریاق لبم ده شربتی مار مسکین چون برین قلب سلیم افکنده ئی تا گرفتی ایدل اندر چین زلف او قرار خویشتن را در شر و شور عظیم افکنده ئی در دل ابن یمین مهر رخ چون ماه خویش نشمری محدث که از عهد قدیم افکنده ئی ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۱۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/92841