هر که دارد کفاف عیش چنان که نباشد بدیگری محتاج کلبه ئی نیز باشدش که ازان نکند هر دمش کسی اخراج در جهان پادشاه وقت خود است وینچنین شاه ننگرد سوی تاج بیشتر زین مجوی ابن یمین تا نمانی مگر ازین منهاج کانچه افزون ازین کنی حاصل بهره وارثست یا تاراج ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ١٩۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/93047