آنها که داشتند شدند و گذاشتند زانسان گذاشتند که گوئی نداشتند باد فنا ز خاک اثرشان ربود از آنک نقشی بر آب از آتش شهرت نگاشتند نیک اختر آنگروه که بر کار روزگار فکری سزای اهل بصیرت گماشتند اندر جهان چو کفه میزان ز راستی کردند دل تهی ز زر و سر فراشتند زان پیشتر که باز ستانندشان بزور چیزی که داشتند برغبت گذاشتند ابن یمین ز نعمت دنیا بروزه باش چون زان نه ئی که در پی شامند و چاشتند زحمت مکش که دانه مرغ حیات تو بر چشمه سار کوثر و تسنیم کاشتند ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ٢٢٢ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/93075