خدیو کشور را دی بهاء دولت و دین توئی که ابر کفت لؤلؤ خوشاب دهد اگر نه فیض تو باشد محیط با همه آب به تشنگان امل وعده سراب دهد چو نیست ساقی ما را ز بیم طعنه خلق مجال آنکه بما جرعه شراب دهد چه باشد از کرم شاملت که چون دریا بهر نفس که زند مایه سحاب دهد بلفظ خویش ز معجون دلگشای بدین گرفته دل قدری از پی ثواب دهد ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ٢٧٢ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/93125